Romy de Rijke kennen we allemaal binnen Fortis. Piepjong was ze toen ze voor het eerst bij ons een balletje gooide. Nu ze wat ouder is slaat ze haar vleugels uit. Ze is “in haar leeftijd een van de grootste talenten van Nederland”, zegt Rogier Jonkman, manager top korfbal van PKC. Het is die club die ‘onze’ Romy heeft ingelijfd.
Voor de goed geïnformeerde insider kwam dat nieuws niet als een verrassing. Romy werd al meerdere malen benaderd door PKC/Vertom. Telkens hield ze de boot af en koos voor Fortis. Nu kiest ze wel voor het grote avontuur, simpelweg omdat de tijd rijp is. In een lang gesprek met Elias den Hollander vertelt Romy hoe ze op dit punt is aanbeland.
Je hoeft voor de korfbal niet ver te fietsen he?
”Klopt, ik woon naast de korfbalvelden. Ik heb mijn hele leven in Oost-Souburg gewoond. Sinds mijn 3e jaar korfbal ik hier. Mijn moeder Marieke heeft zo’n twintig jaar in het eerste team gespeeld. Mijn broer Niels speelt natuurlijk ook al lang bij Fortis. Dus ik ben met korfbal opgegroeid. Ik begon in de Ministars, daarna de F2, F1 ,E2, E1, D2, D1, C1 en de B1.”
Je bent 16 jaar, in november wordt je 17 en je bent 1.90 meter lang.
“Ik ben altijd langer dan mijn leeftijdsgenoten geweest. Daar heb ik nooit moeite mee gehad.”
In de jeugdploegen torende je al boven de teamgenoten uit?
”Ik was toen al de langste ja, ik ben niet in een laat stadium gaan groeien. Ik vond dat nooit erg. Ik werd ook altijd wel ouder ingeschat.”
In de B1 speelde je Hoofdklasse…
“Dat was heel gaaf. Leonard Debbaut was onze trainer, daar heb ik veel van geleerd. Die wedstrijden waren van hoger niveau, echt genieten!”
Die eerste wedstrijd was je..?
“Zenuwachtig. Spelen tegen zulke sterke clubs was erg spannend. Ik ben eigenlijk altijd en nog steeds wel zenuwachtig voor een wedstrijd. Wat hielp was dat ik bepaalde spelers al kende via de Zuidwest-selectie.”
Je bent voor de Zuidwest-selectie al meerdere keren geselecteerd. Al vanaf je negende of tiende deed je mee aan de selectie waarbij de beste spelers van Zuid-West Nederland het opnemen tegen andere regio’s. Hoe vond je dat?
“Dat had ik niet verwacht. Ik was die eerste keer erg jong, want het waren spelers onder de 12 jaar. We hebben het er thuis over gehad of we dat wel zouden doen. Ik ben blij dat we het toen hebben gedaan.”
Twee of drie toernooien per jaar en trainen met die selectie. Op je tiende, met de beste jeugdspelers van onze regio…!
“Ja, en daarna werd ik geselecteerd voor de categorie onder 13 en vervolgens twee jaar voor spelers onder de 15 jaar. Dat was een leerzame tijd.”
Terug naar de B1, hoe vond je die tijd?
“Het tweede jaar haalden we de play-offs. Dat ging tussen PKC en ons.”
Kijk eens aan…
“Jaja, PKC werd eerste en wij tweede. Toen hadden we de kruisfinales tegen DOS’46 in Nijeveen. Die verloren we.”
Dan ben je er zo dichtbij, hoe is Romy dan na zo’n verlies?
“Toen baalde ik echt heel erg. DOS’46 was gewoon beter.
Als je baalt, hoe uit zich dat?
“Ik kan niet heel goed tegen mijn verlies, maar ik sta niet te janken na een wedstrijd.”
We gaan verder. Het tweede veldseizoen van de B1, was er een nieuwe wending?
“Ja, ik werd toen doorgeschoven naar de A1 samen met Finn van Lomwel. Ik werd in die periode ook door Arco Goedkoop gevraagd om het daarop volgende seizoen aan te sluiten bij de selectie voor Fortis 1 en 2.”
Nog maar twee jaar geleden. Dat is niet niks…
“Mijn eerste reactie was dat ik het niet had verwacht (lacht). In eerste instantie vonden mijn ouders het geen goed idee maar ik wilde het wel graag. Ik ben uiteindelijk toch op gesprek gegaan bij Arco. Arco had echt vertrouwen in mij en zei dat leeftijd geen rol moest spelen.”
Heb je gelijk ‘ja’ gezegd of moest je er nog een nachtje over slapen?
“Ik heb aan het einde van het best lange gesprek toegezegd. Het was een nieuwe uitdaging. Mijn broer Niels deed ook mee in de selectie en dat speelde ook mee. Deze stap vond ik echt heel spannend. Mijn vrienden zouden naar de A1 gaan en ik stroomde door naar de senioren.”
Je liet dus wat achter, maar kreeg er ook weer veel nieuws voor terug. Met welk gevoel verliet je dat gesprek met Arco?
“Met een gevoel van wow.”
Wat versta je onder ‘wow’?
“Het is toch met mensen waar je als kind tegenop keek. En daar speel je dan ineens mee. Heel gek.”
En ze hielden rekening met je?
“Ja, ze wisten dat ik veertien was. Ik dacht: ik kom in het tweede en bouw het langzaam op naar het eerste. Maar dat liep anders, want ik kwam gelijk, samen met mijn broer Niels, in het eerste team.”
Daarvoor waren de selectietrainingen bij Fortis, en in diezelfde tijd deed je dus ook mee met de selecties van Zuidwest onder 17 jaar? Een drukke tijd?
“Klopt. Regelmatig op maandagen voor Zuidwest trainen, dinsdag en donderdag bij Fortis. En zaterdag een wedstrijd. En ik tennis ook nog, wat ik nog steeds doe. Ik had het erg druk inderdaad.”
En school?
“School ging me goed af. Ik zat in VWO 3 en had geen tekorten. Nu zit ik in HAVO 4. Ik heb voor de korfbal gekozen.”
Pardon?
“Dat was best een stap. PKC is niet te combineren met de laatste zware jaren op het VWO. Ik moet straks vaak reizen.”
Wacht ff, je hebt jouw schoolniveau aangepast aan de korfbal? Bijzonder…
“Ja dat is misschien vreemd…(lacht). Ik vind HBO ook prima. Ik wil of fysiotherapie in Breda of Rotterdam of chemie op de HZ in Vlissingen gaan studeren.”
Een dilemma: wat vind je belangrijker. School of korfbal?
“Mmmm…(denkt even na) dat is korfbal bij mij. Dat vind ik het leukste..Ik zou nooit de korfbal opgeven voor school, ik kies eerder een opleiding waarbij ik ook kan blijven sporten.
Terug naar de selecties bij Fortis. De bekendmaking was tijdens een teambuilding-uitje in Groningen?
“Een hoogtepunt, het was supergezellig. We sliepen met z’n allen in een grote tent, kregen dat weekend een korfbalclinic en we speelden een oefenwedstrijd tegen de Groningse club Nic. En gingen met elkaar op stap.”
Had je geen moeite met het leeftijdsverschil, als veertienjarige?
“Ik ging wel gewoon mee uit. Men dacht, door mijn lengte, dat ik 18 jaar was dus ik kwam overal binnen (lacht). Er waren wel kleine verschillen. Ik dronk natuurlijk geen alcohol, maar er was geen grote kloof met de anderen.”
Je was een jong kind tussen de volwassenen…
‘Ja dat klopt. Ik was met iedereen vrij snel bevriend. Het ging best wel makkelijk.”
Je maakt makkelijk contact?
“Als ik mensen ken. Anders wacht ik snel af en ben ik wel verlegen. Maar mijn broer was dichtbij, dat scheelt. Ik ben niet iemand die dominant aanwezig is.”
Dat weekend was lekker ontspannend. En ook weer niet, want er werd verteld wie wel en wie niet in het vlaggenschip van Fortis kwam.
“Er waren zes dames, en er moest er een afvallen. Daar hoorde ik dat ik in het eerste team zat.”
Neem ons een mee naar jouw gevoel op die dag en de dagen erna.
“Ik was heel blij, dat had ik heel erg. Ik schreeuwde het niet van de daken hoor, ik heb het niet op mijn social media kanalen gezet. Maar ik vond het heel bijzonder. Mensen in mijn omgeving ook.”
Hoe reageerden jouw vrienden?
“Zij vonden het heel leuk voor mij.”
Het is een grote verantwoordelijkheid…
“Ja, het ging eigenlijk wel goed. Ik heb nooit echt een tegenslag gehad met blessures of zoiets. Mijn ouders zijn er ook erg chill over. Dat helpt ook, dat is een steun geweest. Ik ben ook zelf vrij nuchter.”
Dan is daar de eerste thuiswedstrijd met het nieuwe Fortis 1. Op het veld, met toeschouwers aan de kant en kinderen die oplopen. Tegen Merwede. Hoe ging het toen met Romy?
“Ik was al een keer ingevallen bij het tweede team. Dat vond ik erg leuk en spannend en dat ging best goed. We hadden natuurlijk al enkele oefenwedstrijden gehad. Toen was er ook al veel publiek. Bij de eerste competitiewedstrijd was het allemaal nieuw. Het oplopen vond ik erg leuk. Vroeger stond ik daar zelf als kleintje om met spelers mee te lopen.
Merwede was een pittige ploeg. Die eerste helft van de veldcompetitie ging volgens mij best goed. Het was veel fysieker korfbal dan ik voor die tijd gewend was.”
Coach Arco vindt dat spelers goed moeten zijn in alles: verdedigen, rebound, aanvallen, schieten, strafworpen enz. Wat kon je minder goed?
“Een-op-een verdedigen. In dat eerste jaar was dat best pittig, maar dat is verbeterd. Spits is wel mijn ding, dus aanvallen en scoren. Dat eerste jaar werd ik allround, die ontwikkeling is goed gegaan.”
Toen kwam corona. In de zaal werd Fortis kampioen door het voortijdig afgebroken seizoen. Coach Arco zei dat Fortis terecht kampioen werd als je kijkt naar de prestaties in de zaal.
“Wij stonden bovenaan met een puntje verschil. Tweede stond Kinderdijk en we zouden nog tegen die club spelen. Die wedstrijd ging niet door. Toen hoorden we via de whatsapp dat we kampioen waren. Het kampioenschap is binnen de toen geldende maatregelen gevierd in een afgehuurd café Schuttershof in Middelburg. Dat was de afsluiting.”
Niet te vergeten: in dat eerste jaar werd je ook geselecteerd voor het team Oranje onder de 17 jaar, dat mee zou doen aan de Korfball World Cup. De datum was op 27 en 28 juni in Eindhoven. Maar…corona heeft je dat ontnomen…
“De selectie was heel gaaf en spannend. Dat wilde ik héél graag. In Rotterdam kreeg ik te horen dat ik een basisplaats had, terwijl ik op een wildcard had gehoopt. Op de maandagen gingen we trainen in Zeist. We hebben een oefeninterland-weekend gehad met een wedstrijd tegen België. Dat WK ging niet door door corona. Ik baalde zo énorm.”
Het kwam eigenlijk allemaal stil te liggen…Hoe heb je jouw conditie op peil gehouden?
“Ik ging hardlopen en tennissen. En ik trainde, toen het weer mocht, met de A1.”
Maar voor zo’n korfbaldier als jij moet dat vreselijk geweest zijn.
“Het was echt verschrikkelijk. Je kunt er natuurlijk niet veel aan doen, het is en was voor iedereen klote.”
Dan PKC. Dat bericht kwam in januari naar buiten. Dat zat er al aan te komen.
“In het tweede jaar B1 ben ik op gesprek geweest. Ik was dertien en werd gepeild. Ik hoefde niet meteen te komen, en dat kon ook niet vanwege school en het thuis wonen. Ik kon me nog verder ontwikkelen bij Fortis. Ze zijn me twee jaar blijven volgen en toen heb ik de knoop doorgehakt.”
Hoe reageerden de trainers Leonard en Arco?
“Ik ben naar Leonard toegegaan. Hij woont bij mij in de wijk. Hij zag het wel aangekomen en hij gunde het me. Ik vond dat heel moeilijk om te vertellen, want ik ken Leonard al heel lang. Moeilijk vond ik ook dat ik altijd lid ben geweest van Fortis. Je speelt hier heel je leven, dat is toch wel een ding. Arco heb ik meteen daarna gebeld. Hij gunde het me ook en vond het jammer dat ik wegging. Ook hij had het wel verwacht.”
Nu komen we bij de kernvraag, Romy: waarom wil je naar PKC?
“Het is de Korfbal League en Ereklasse, dat zeg je toch niet zomaar af! Dat is altijd al een droom van mij geweest. Ik wil leren dat je iemand verdedigend helemaal vast kunt zetten. Ik moet natuurlijk nog wennen aan het spel daar, dus ik moet nog ontdekken wat ik allemaal wil leren. Ik start in het tweede team en daarna zie ik wel.”
De laatste training bij Fortis is achter de rug?
“Ja, net met 1 en 2. Maar er is gelukkig nog een apart afscheid op het veld met wat activiteiten. Dat doen we met het team tijdens de geplande seizoensafsluiting. Ik train nog wel enkele weken met de A1 mee.”
Klopt het dat je al getraind hebt bij PKC in Papendrecht?
“Donderdag 10 juni was de eerste keer. Het is een leuke groep.
Je hebt geen rijbewijs…
‘Wel een scooter rijbewijs, maar ik kan inderdaad nog niet autorijden.”
Dus vader Jan of moeder Marieke is de pineut?
“Ja, of mijn broers Niels of Thomas. Mijn ouders zijn het wel redelijk gewend door de selecties van Oranje en Zuidwest. Maar nu wordt het vier keer per week…”
Vier keer?
“Maandag, dinsdag, donderdag trainen en zaterdag de wedstrijd. Dat wordt best pittig.”
En je gaat huiswerk maken tijdens de autoritten?
“Ja (lacht). Het is ook dan mijn examenjaar.”
Jouw school weet dat je druk bent met korfbal?
“Zeker, dat weten ze al best lang en ze hebben veel begrip. In het verleden moest ik soms eerder weg, maar dat waren uitzonderingen. Die eerste training bij PKC begon om 20.30 uur. Dan moeten we pas om 18.45 uur weg en zijn rond 23:30 uur weer thuis. En dan de volgende dag weer om 08.30 uur op school zijn.”
Je moet er wel wat voor over hebben.
“Ja (lacht).”
Denk je dat je dit volhoudt?”
“Ja hoor. Als ik volgend jaar nog op het VWO zou zitten was het een ander verhaal geweest. Op de HAVO lukt dat wel. Het is een droom die ik wil waarmaken.”
Zien we je nog eens bij Fortis?
“Absoluut! Ik kom echt nog wel kijken bij wedstrijden. Als ik daar tijd voor heb dan wil ik dat blijven doen.”
