De navolgende tekst is geschreven door Diny van Lomwel
Op 13-jarige leeftijd ging Loe samen met zijn vader werken in de bouw. Viaducten bouwen en de veerhaven in Vlissingen. Ging in militaire-dienst. Ging de Haringvlietbrug helpen bouwen. Daar kreeg hij een ongeluk. Hij viel in een pijler en hield hier een verbrijzelde voet aan over. Na 8 maanden ziektewet kon hij daar weer beginnen maar dat ging vanwege die voet niet meer. Hij kon op een vrachtwagen beginnen in Domburg en dat vond hij leuk. Ondertussen was hij getrouwd met Diny. Ze kregen 2 zonen: Corné en Marco. Door Diny kwam hij ook met de korfbal in aanraking. Door omstandigheden kwam hij bij Van Fraassen terecht op de bus en dat was helemaal zijn ding. Door heel Europa heeft hij gezworven. In Londen en Parijs kende hij beter de weg dan in Souburg. Loe was iemand om mensen een fijne vakantie te geven. Hij ging met de Vut en ja, wat moest hij toen gaan doen. Hij kwam in het vrijwilligerswerk terecht. Zo ontdekten ze Loe ook bij de korfbal. Oud papier ophalen, clubhuis open maken, achter de bar staan op zaterdag, bij de schoolkorfbal helpen, wedstrijdsecretaris jeugd (vrijdags kwamen ze om de boekjes, zaterdagmorgen zijn bed uit omdat er om 8 uur werd gebeld “ik kan niet want ik ben ziek”), oliebollen 2 maal in een jaar organiseren waarvoor hij op vrijdag alles klaarzette om op zaterdag het clubhuis om 6:45 uur open te maken en waar hij een hele dag rondliep. Je kon Loe voor alles bellen en dan stond hij er. In 2011 kreeg hij kanker, vele operaties volgden. Hij zat in de organisatie “Samenloop voor hoop” van de kankerbestrijding. Later werd dat Villa Joep, een stichting voor kinderen met neuro blastroomkanker. Hij organiseerde een vakantie week voor ouderen. Zijn laatste project was Oekraïne, waar hij in winkels ging staan om voedsel te vergaren. Zakken kleding werden in de Ritthemsestraat gebracht. Altijd was het voor mensen die het moeilijk hadden.
4 April is Loe gestorven. Bij het afscheid zat de kerk vol. Hij zou dat niet begrepen hebben dat er zoveel mensen zouden zijn. Want als ze hem vroegen iets te doen, dan deed je dat toch gewoon.
We willen jullie dan ook bedanken dat jullie Loe de laatste eer hebben bewezen.
