Met Arco Goedkoop (62) heeft Fortis niet zomaar een korfbalfanaat binnen de gelederen. Niemand hoeft hem wat wijs te maken over het spelletje, want hij kent alle slagen van de zweep. Als hem gevraagd wordt waarom hij na al die jaren nog zo fanatiek bezig is met de sport zegt hij simpelweg:”Omdat ik het leuk vind.”
Het kennismakingsgesprek is in feite op een verkeerd moment. Er is net een training geweest en spelers krijgen nadien soep van de nieuwe hoofdtrainer. Eigenlijk wil hij bij zijn spelers zijn, voor de teambuilding en om te evalueren. Maar desondanks neemt hij uitgebreid de tijd voor Fortis-speaker Elias. Zonder tegenzin, vol passie en zeer openhartig vertelt hij uitgebreid over zijn korfbalroots, het heden en de toekomst.
Je werkt al je hele leven bij de (semi)-overheid?
Ja. Ik zat onder meer bij de landbouwvoorlichting en later werd het Staatsbosbeheer. Daar werk ik nog.
Je had altijd al liefde voor de natuur?
Dat klopt. Als kind wilde ik boer worden dus ik deed een agrarische opleiding. Maar dat was een onzekere toekomst. Ik kom niet uit een agrarische familie, dus zeg ik nu: ik ben dicht in de buurt gekomen maar boer ben ik niet geworden.” (glimlachend)
Bij Staatsbosbeheer werk je nu 18 jaar. Doe je dat nog met veel plezier?
Zeker. Mijn werk is in de loop der jaren veel veranderd, maar ook de organisatie. Ik vind het leuk om mee te ontwikkelen. Bij Staatsbosbeheer zijn wij gastheer, verantwoordelijk voor het beheer van de terreinen.
Hoelang mag je nog werken?
Ik ben van plan om tot mijn 67e jaar door te gaan. Er is geen enkele reden om eerder te stoppen. Ik vind het leuk.
Zullen we eens heel ver terug in de tijd gaan? Naar de kleine Arco?
Ik ben in 1957 geboren in Krimpen aan de IJssel in Zuid-Holland. Ik ben veel verhuisd in mijn leven, vooral voor mijn werk. Ik woonde in Gouda, Vlaardingen en het langst in Dronten. Daarna kwamen Groningen en Friesland. En nu dus Oostkapelle waar ik zeven jaar geleden ben neergestreken.
Vanaf wanneer ben je korfbaltraining gaan geven?
Vanaf mijn achttiende ben ik korfbaltrainer geworden van jeugdploegen, daar ben ik nooit mee gestopt.
Maar daar zit natuurlijk nog een geschiedenis voor?
Ik zat eerst op hockey. Met korfbal kwam ik voor het eerst in aanraking bij een schoolkorfbaltoernooi. En als vijftienjarige ben ik gaan korfballen omdat ze heren nodig hadden.
Bij welke vereniging?
ASVD in Dronten. Een collega van mijn vader kwam met die vraag. Ik ben blijven korfballen tot mijn 27e jaar. Mijn vrouw deed ook aan korfbal, zij was van ons twee de beste. Toen ons derde kind kwam hebben we een keuze gemaakt. Ik ben in de ochtenden de jeugd gaan coachen en mijn vrouw ging dan ‘s middags korfballen.
En jij bleef trainer bij ASVD?
Toen nog wel maar ik had al ambitie. Eind jaren zeventig, in mijn tweede jaar als jeugdtrainer, moest ik al op het matje komen bij het bestuur.
Wat speelde er?
Nou, ik was begin twintig. De ploeg trainde daar één keer per week. En ik vroeg aan de spelers: wat willen we? En toen besloten we om ook vrijdagavond een 2e keer te trainen. Binnen twee weken had ik een conflict met het bestuur.
Wie won dat conflict?
Ik.
En je wilde als trainer verder?
Ja, we speelden met ASVD in de hoofdklasse met junioren. Ik wilde het eerste team trainen. En toen kwam een grote discussie dat mijn vereniging geen eigen trainers voor die ploeg wilde hebben. Dat leek de clubleiding toen niet goed, een flauwekul verhaal. Toen ze die discussie van mij niet konden winnen kwamen ze met het verhaal dat ik te weinig opleiding had. Ik was gediplomeerd jeugdtrainer, maar geen gediplomeerd oefenmeester. Dus heb ik die cursus gedaan.
Eind twintig, begin dertig ben je dan…
Ik had al heel veel bereikt. Ik was betrokken bij de schoolkorfbal, had allerlei mensen lid gemaakt. We hadden jeugdbeleid opgezet, er speelden veel ploegen in de Hoofdklasse. En ik denk dat er alle aanleiding was om een stapje verder te gaan.
Discussies en conflicten waren er toendertijd. Hoe ben jij dan?
Fanatiek. Door de jaren heen ben ik niet veranderd, maar ik heb wel geleerd om beter te leren timen. Normaalgesproken voel ik iets en zeg ik dat. Dat kan niet overal. Met beter timen kun je meer bereiken. Natuurlijk altijd onderbouwd met argumenten en feiten.
Dit vind ik interessant. Waar komt dat vandaan? Ben je koppig of eigenwijs?
Nee, ik vorm mijn mening juist vaak op basis van feiten.
Maar: je gaat veel om met andere mensen. Die een andere visie hebben, ook zeker in de sport. Sta je open voor de mening van een ander?
Ja, maar je moet wel met goede argumenten én feiten komen.
Dus je bent, in feite, een lastig iemand?
Ik ben geen makkelijk iemand. Maar ik ben gedreven.
Rond je twintigste was je al zo gedreven. En nu ben je 62 en is dat nog steeds zo.
Ik sprak er laatst over met mijn oudste zoon en zijn vriendin. Ik geloof in bepaalde dingen, maar ook dat je je als mens blijft ontwikkelen. Mijn “groeicurve” moet blijven rijzen en altijd omhoog gaan. Daar ben ik bewust mee bezig.
Honderd procent in het werk, en ook langs de lijn?
Ja, daarin ben ik niet verschillend. En ook niet voor mijn vrouw.
En dat verlang je ook van anderen?
Ja, dat is weleens lastig.
Jouw trainerscarrière is huge…
Het verlaten van mijn club in Dronten was moeilijk. Ik trainde daarna in de omgeving van Zwolle, Marknesse, Elburg, Nijkerk, Apeldoorn. Overal dook ik op. Ook in Groningen. En toen verhuisden we naar Friesland waar ik bij KV Invicta aan de slag ging. Vier jongens van het eerste van die club hebben me benaderd. Die zeiden:”We spelen Derde Klasse en we kunnen veel meer. Daar zoeken we een trainer voor. We horen dat je naar Friesland verhuist, ben je bereid om bij ons te komen?” Dat heb ik gedaan.
Daarna kwam Zeeland…
Wij zijn zelf twintig jaar naar Zeeland op vakantie geweest. We zijn sowieso liefhebber van de Nederlandse kust. Er kwamen telkens vacatures voorbij bij Staatsbosbeheer aan de kust.
Een behoorlijke stap?
Ja, we wisten niet waar het zou worden. Het werd uiteindelijk Zeeland.
Je kwam in Oostkapelle terecht. En bij TOP Arnemuiden. Heb je zelf gebeld?
Nee. Het ging via via.
Hoe kijk je terug op die vier seizoenen?
Het was een intense tijd. Als je bij clubs begint en je slaagt er met z’n allen in om de beweging in te zetten die iedereen ambieert zijn dat prachtige ontwikkelingen.
TOP Arnemuiden speelde op het veld in de Hoofdklasse. In de zaal werd de finale verloren en daarna strandde het in de play-offs. En toen ben je gestopt. Waarom?
Omdat ik denk in periodes dat je wat kunt bereiken met een ploeg. Ik denk in drie jaar, alhoewel ik het grote lariekoek vind dat je maar drie jaar bij een club kunt zijn. Maar in die periodes maak je de balans op. In mijn 2e periode was er, met respect, een verschil van inzicht over hoe de ontwikkeling er uit moest zien.
Dus jij blijft zeker drie jaar bij Fortis?
Dat is de intentie die is afgesproken.
Ik zag je, toen je nog bij TOP zat, ook regelmatig op de tribune bij thuiswedstrijden van Fortis zitten. Was dat pure belangstelling?
Ja, en bij Swift en bij Ondo zat ik ook vaak. Ik hou van korfbal. Dat beleef je anders op de tribune.
Ik liep af en toe al tegen discussies aan dat er in Zeeland te weinig goede korfballers zouden zijn die in de hoogste klasse zouden kunnen spelen. En ik vond dat voordat ik bij TOP begon al lulkoek. Dat vind ik een gemiste kans. Als korfballiefhebber vind ik alles belangrijk: dat we veldkorfbal en schoolkorfbal blijven houden. Maar ik vind dat je als club of regio het maximale eruit moet halen. Dat vond ik vroeger, dat vind ik nog steeds.
Hoe gaan we daar nu mee om?
Slecht…
Je bedoelt: het officieuze Herenakkoord tussen de Zeeuwse clubs: Blijf van onze spelers af!
Ik vind dat je spelers met open vizier moet benaderen. Nu zijn er informele contactpersonen bij de clubs die iemand benaderen. Hou op met de schertsvertoning, wees transparant. In mijn tijd in Groningen werd de voorzitter gebeld.
Alle clubs proberen het maximale eruit te halen, daar schik ik me in. Maar voor de sport vind ik het jammer. Tegelijkertijd kan ik het scheiden: als het klimaat in de regio niet rijp is ga je gewoon als trainer aan de slag.
Hoe is het contact tussen jou en Fortis ontstaan?
Ik ben gebeld.
Je was toen gestopt bij TOP en aan de slag bij TOGO op het veld.
Er zijn in die periode ook andere verenigingen die zich hadden gemeld. Welke zeg ik niet.
Waarom koos je voor Fortis?
Binnen heel veel clubs hoor je vaak dat ze ambitie en veel goede spelers hebben. Ik moet het gevoel hebben dat wat ze zeggen ook klopt. Ik wil het gevoel hebben dat het bestuur en de technische commissie dat echt willen. En ook de spelers en de supporters.
Wat is dan de ambitie?
Ik wil met een groep spelers aan de slag die elke wedstrijd wil winnen.
Welk spelletje gaat Fortis spelen? Korfbal is de afgelopen jaren veel veranderd…
Ik ben mee-ontwikkeld met mijn sport. Toen jij en ik nog spelers waren probeerden we altijd onze tegenstander voorbij te gaan met een doorloopbal.
Ja! Dat was het allerbelangrijkste, werd ook ook veel op getraind.
Zo korfballen we nu niet meer. We spelen om vrij te komen voor het schot, en als dat niet lukt dan pas spelen we voor de doorbraak. Spelers moeten zich er bewust van zijn dat ze continu hun positie moeten aanpassen. Het gaat erom dat men zich verplaatst, hierdoor wordt ook de verdediger afgeschud die dan geen zones gaat verdedigen.
Je hebt allround spelers nodig. Die kunnen verdedigen, aanvallen enz.
Mijn filosofie is: we trainen toch met z’n allen? En dan zouden er maar twee zijn die mogen schieten? Dan moet ik ophouden met alle spelers schietoefeningen te laten doen. Het is ook leuker voor de spelers, en je bent veel gevaarlijker voor een tegenstander. Bij Fortis gaat nu iedereen schieten, er komen meer spelers die aanvallend gaan denken en doen. We gaan meer tijd steken in de trainingen. Je kunt niet alleen roepen dat je het hoogste niveau wil bereiken, daar moet je ook aan werken. Het gaat niet vanzelf, je moet er naar leven. Ik moet eerst de groep in die modus krijgen. Dan ontdek je letterlijk waar het plafond zit. Ik vind het met name belangrijk dat men zich realiseert dat het iedere wedstrijd om winnen gaat.
Wat voor een coach ben jij eigenlijk?
Ik bereid me gedegen voor. Ik kijk meermaals video’s van tegenstanders en we krijgen voor het nieuwe seizoen een analyst. Dat gaat via een uitwisselingsdienst.
Maareh, je stopt er dus best wel veel tijd in..? Je hebt een baan en waarschijnlijk ook nog een hobby?
Ja. ik probeer drie keer in de week hard te lopen. Dat komt wel eens onder druk te staan. Maar goed, ik vind korfbal leuk. Ik kan me niet voorstellen dat ik er genoeg van krijg.
Je noemde jezelf ooit in een gesprek met Omroep Zeeland ‘temperamentvol’.
Jazeker. Dat ben ik nog steeds.
Dat uit zich weleens in een felle Arco langs de lijn, ook naar scheidsrechters.
Ik uit me vooral naar scheidsrechters als ze oneerlijk zijn. Ik ben niet iemand die de hele wedstrijd commentaar op de leiding geeft. Maar ik ben inmiddels bekend geworden door het “jasjes-incident’. Daar zat een verhaal achter.
Tijdens een zaalwedstrijd tussen KCC en TOP Arnemuiden werd je heel erg boos. Het colbertje ging uit en werd neergesmeten. Je kreeg hiervoor een tweede gele kaart en kon met rood plaatsnemen op de publieke tribune. Het filmpje van jouw woede-uitbarsting ging ‘viral’.
Spelers werden moedwillig aangepakt, dat kon echt niet door de beugel. Dan kan je die wedstrijd niet winnen. Als het onrecht is dan sta ik daar wel voor.
Vind je het vervelend dat je om dit incident bekendstaat?
Ik zal je eerlijk zeggen, daar hou ik niet zo van. Het meest vervelende vond ik de rottige opmerkingen die onder dat filmpje stonden. Vooral in de richting van een speler als Peter van Belzen die de strafworp naderhand nam. Dat het op zo’n niveau eindigt vind ik heel erg. Want ik ken Peter als één van de meest gewaardeerde spelers in die groep. En dat maakt me zo kwaad, daarom zou ik zo weer met mijn jasje gooien.
Daar ben je natuurlijk ook op aangesproken door mensen, heb je daar zelf last van gehad?
De opmerkingen die eronder stonden gingen niet eens over mij. Ik was gekwetst dat ik hiervoor een rode kaart kreeg. Het was geel en nog een keer geel. Achteraf hoorde ik dat er in de Scheidsrechterscommissie over is gesproken. En de één na de andere scheidsrechter kwam me tot in het laatste seizoen bij TOP Arnemuiden vertellen dat ik toch wel gelijk had. De bewuste scheidsrechter heb ik nooit meer ontmoet.
Kunnen we nu bij Fortis langs de lijn dergelijke Arco-uitbarstingen verwachten?
Je probeert er met de wijsheid die in de loop der jaren is opgebouwd slimmer mee om te gaan. Maar er kunnen momenten zijn dat je je op bepaalde momenten laat gaan.
Is het niet zo dat een coach de ploeg dan benadeeld?
Als ik voor onbenullige zaken kaarten zou krijgen heb je helemaal een punt. Als je elke keer voor gezeur en gezanik kaarten krijgt doe je het als coach niet goed.
Ik kreeg nog een keer tegen Rust Roest een rode kaart. Daar hielp ik de grensrechter met vlaggen, met mijn rode zakdoek. Dat werd niet gewaardeerd. Het is geseponeerd en werd teruggebracht tot een gele kaart. Maar ik geloof niet dat mijn ploeg er hinder van ondervond. Bij TOP zei de ploeg juist dat ze nog harder gingen werken en ik werd verrast toen ze de eerstvolgende training allemaal rode trainingspakken droegen. En ik had het niet eens door.
Hoe is jouw relatie met scheidsrechters? Zij komen op vrije dag fluiten en laten we eerlijk zijn: het zijn ook maar mensen…
Ik ben zelf ook scheidsrechter.
Dan weet je precies wat ik bedoel.
Ik ben bij TOP Arnemuiden gaan fluiten omdat ik vind dat heel veel jeugd te weinig goede scheidsrechters krijgt. Dat klinkt misschien stoer, maar ik denk niet dat ik een slechte ben. Ik fluit er zo’n tien tot vijftien wedstrijden per jaar.
Maar dat gemopper de hele tijd langs de lijn…Vind je dat niet heel vervelend?
Als ouders dat doen zeg ik er wat van en stuur ik ze desnoods weg. Ik heb daar geen last van omdat ik ervan overtuigd ben dat ik naar eer en geweten heb gefloten.
Het is tweeledig: mensen nemen steeds meer het recht in eigen hand. Anderzijds vind ik dat er ook hele slechte scheidsrechters rondlopen. Ik zie mensen fluiten en dan wordt niet uitgelegd waarom een besluit wordt genomen. Soms zeg ik er wat van in de rust tegen coaches. Die moeten de kinderen vertellen dat ik nu eenmaal zo fluit. Voor kinderen is het ook belangrijk dat ze goede scheidsrechters krijgen.
Dank voor je tijd Arco.
Geen dank. Ik ga nu graag snel weer naar mijn ploeg.
